Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Γράφαμε χθες ότι
η πολιτική χρωστάει πολλά στην Ηλεία και ότι είναι υποχρέωσή της να
αποκαταστήσει μια αδικία δεκαετιών απέναντι στην περιοχή μας. Να μας δώσει όλα
όσα μας στέρησε όλα αυτά τα χρόνια. Να σκύψει με ενδιαφέρον πάνω
από τη δυτική
Πελοπόννησο και να θέσει στη διάθεση της τοπικής ανάπτυξης τα μέσα που διαθέτει.
Αυτό, όμως, δεν
είναι αρκετό για να ξαναμπεί μετά από πάρα πολλά χρόνια η Ηλεία σε έναν
αναπτυξιακό κύκλο, όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτισμικά. Όσο κι αν
ενδιαφερθεί η Αθήνα (που δεν το βλέπω και πολύ εύκολο...) όσο κι αν υπάρξει με
κάποιον τρόπο (που δεν μπορώ να αντιληφθώ) μια ευαισθησία των κέντρων λήψης
αποφάσεων στην ελληνική πρωτεύουσα υπέρ της Ηλείας, εάν η υπόθεση της ανάπτυξης
δεν γίνει υπόθεση του καθενός και της καθεμιάς από εμάς, δεν πρόκειται να
πετύχουμε τίποτα.
Ναι! Η τύχη της
Ηλείας δεν μπορεί να είναι στα χέρια άλλων. Ξένων προς την περιοχή μας. Είδαμε
πώς της φέρονται οι ξένοι. Ο Σαμαράς ήθελε να... μετακινήσει το Ναό του
Επικουρείου Απόλλωνος για να τον... εντάξει στη Μεσσηνία. Ο Παπανδρέου έκλεισε
το Ταμείο Μολυβιάτη και στέρησε από τα χωριά της Ηλείας πάνω από 50 εκατομμύρια
ευρώ. Κι άλλοι, έκαναν άλλα...
Ακόμα κι αν
καταφέρουμε με κάποιον τρόπο να ευαισθητοποιήσουμε τα κέντρα λήψης αποφάσεων
της Αθήνας υπέρ του νομού μας, οι μόνοι, κυριολεκτικά οι μόνοι που μπορούμε να
αναστρέψουμε την παρακμιακή του πορεία είμαστε εμείς. Οι πολίτες της Ηλείας.
Αυτοί που ζούμε στον Πύργο, στην Αμαλιάδα, στις πόλεις και τα χωριά του κάμπου,
στα Ολύμπια και στη νότια Ηλεία, αλλά και πάνω στα βουνά, από τον Αστρά μέχρι
το Πανόπουλο κι από το Περιστέρι μέχρι το Κούμανι και τη Δίβρη. Ο καθένας μας
έχει το δικό του ρόλο στην προσπάθεια ανάστασης της Ηλείας. Κανείς δεν
δικαιούται να κάθεται στον καναπέ του ή στο καφενείο σταυροπόδι, να κουτσοπίνει
και να... δίνει οδηγίες.
Ας θυμηθούμε τι
έγινε στις φωτιές του 2007: Πώς πεταχτήκαμε όλοι από τα σπίτια μας, πιάσαμε
λάστιχα, τζουγκράνες, οι πιο έμπειροι μας έλεγαν τι να κάνουμε, όλοι στους
δρόμους, ο καθένας στη δική του πολεμίστρα, να σταματήσουμε την καταστροφική
πυρκαγιά που μας έζωνε.
Μια τέτοια, καταστροφική
πυρκαγιά κατακαίει όλα αυτά τα χρόνια την Ηλεία. Και την οδηγεί στην παρακμή.
Κάθε χρόνο και χειρότερα, κάθε πέρυσι και καλύτερα. Ποιος άλλος από εμάς τους
ίδιους μπορεί να σταματήσει την κατηφόρα;
Πώς; Όταν έλθει η
ώρα, όλα θα είναι ξεκάθαρα. Κι ο καθένας θα βρει τη δική του πολεμίστρα. Στις
φωτιές, ξέραμε πού θα βοηθήσουμε; Τι ακριβώς θα κάνουμε; Όχι. Βγήκαμε στους
δρόμους και κάναμε αυτό που μας έλεγαν οι γνώστες κι αυτό που νομίζαμε
καλύτερο. Αυτό θα κάνουμε κι όταν έλθει η ώρα της τοπικής ανάπτυξης.
Αυτό που τώρα
είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε όλοι, είναι πως κανένας δεν θα έλθει να μας
σώσει, αν ΕΜΕΙΣ δεν θέλουμε να σωθούμε. Η υπόθεση της ευημερίας, της προόδου
και της προκοπής της Ηλείας και των ανθρώπων της, είναι υπόθεση των ανθρώπων
της. Τόσο απλά, τόσο καθαρά.
Καλό σαββατοκύριακο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου