Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Να μετονομαστεί ο δρόμος Πατρών Πύργου σε ΛΕΩΦΟΡΟ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΝΕΚΡΩΝ


Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Στο Σαββατοκύριακο που μεσολάβησε, έχασε τη ζωή της και η συνοδηγός -η οποία νοσηλευόταν σχεδόν για δυο ημέρες σε κρίσιμη κατάσταση- του αυτοκινήτου που έγινε σμπαράλια στο ύψος του Κολιρίου, επειδή ο οδηγός μιας νταλίκας αποφάσισε να κάνει αναστροφή μέσα στη μέση του δρόμου καρμανιόλα, αλλιώς
Πάτρας- Πύργου.

Μου έκανε εντύπωση ότι σχεδόν όλα τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης, έδωσαν βάση στο συγκινητικό γεγονός ότι τα όργανα της θανούσης θα δώσουν ζωή και υγεία σε άλλους συμπατριώτες μας. Όντως συγκινητικό, όπως άλλωστε έκανε κι ο Νίκος Νικολόπουλος, ο πολιτικός από την Πάτρα που δώρισε τα όργανα του νεκρού παιδιού του. 

Ωραία όλα αυτά, και πραγματικά πιστεύω ότι αυτός είναι ο πιο σωστός τρόπος που ένας πολίτης κι ένα Μέσο Ενημέρωσης πρέπει να στέκεται μπροστά σε ένα τραγικό γεγονός, όπως ο θάνατος ενός ανθρώπου. 

Αλλά η πολιτική, αγαπητοί μου συντοπίτες, έχει άλλη αποστολή. Αντί να συγκινείται και να θαυμάζει μια χειρονομία, όπως η δωρεά οργάνων ενός ανθρώπου που πεθαίνει, η πολιτική, λέω, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΕΙ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ που οδήγησαν τον συνάνθρωπό μας, (εν προκειμένω τη γυναίκα που πέθανε από το φρικτό τροχαίο), στο θάνατο.

Κι ενώ οι πολίτες της Ηλείας και τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης στάθηκαν, ως όφειλαν, με σεβασμό μπροστά στη δωρεά των οργάνων της θανούσης, η πολιτική για άλλη μια φορά ήταν ΠΛΗΡΩΣ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ, ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΑΠΟΥΣΑ. 

Τρεις θάνατοι από τροχαία στην Πατρών- Πύργου μέσα σε μια μέρα, και οι πολιτικοί στο νομό μας ΚΑΝΟΥΝ ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. Καμία πρωτοβουλία, καμία δήλωση, καμία κινητοποίηση. Χρόνια τώρα, περιμένουμε πότε θα φτιαχτεί ο απαράδεκτος αυτός δρόμος, που αποτελεί άλλο ένα κλασικό δείγμα της περιφρόνησης με την οποία η κεντρική πολιτική συμπεριφέρεται στη δυτική Πελοπόννησο, αλλά και του αισθήματος εγκατάλειψης που έχει κυριεύσει τους Ηλείους.  

Μπορείτε να υπολογίσετε πόσοι συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους στο δρόμο- καρμανιόλα τα τελευταία, ας βάλουμε αυτό το όριο, δέκα χρόνια; Από εκείνο το βράδυ, που ο μακαρίτης ο Μπαντούνας από τη Βροχίτσα, λίγα δευτερόλεπτα πριν χάσει τη ζωή του είδε καταμεσίς του "εθνικού" δρόμου ένα άλογο, μέχρι προχθές που έχασε τη ζωή της η συνοδηγός του αυτοκινήτου στο Κολίρι, πόσοι έχασαν τη ζωή τους. Μην μου πείτε "πολλοί", το ξέρω, δεν είναι λίγοι. ΠΟΣΟΙ ρωτάω; 

Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον εάν μια από τις εφημερίδες της Ηλείας, έψαχνε τα αρχεία της με επιμέλεια κι έβγαζε τον αριθμό των νεκρών στο δρόμο Πάτρας- Πύργου την τελευταία δεκαετία. Προσωπικά, υπολογίζω ότι θα έφταναν τους χίλιους. Κι ίσως λέω λίγους. Αφήνω δε, όσους έχασαν τη ζωή τους πριν το 2006...

Πείτε μου, σας παρακαλώ. Τι έκαναν οι πολιτικοί του νομού Ηλείας, ανεξαρτήτως κόμματος ή θέσης στο πολιτικό σύστημα, για να μειωθεί (κανονικά έπρεπε να εξαφανιστεί) ο αριθμός των νεκρών σε έναν τέτοιο δρόμο; Γράψτε μου, αν θέλετε, από κάτω από αυτό το κείμενο, στο χώρο των σχολίων, τι έκαναν οι πολιτικοί της Ηλείας για αυτό το ζήτημα, τόσα χρόνια;  

Μήπως να βρεθεί κανένας "τρελός" να τυπώσει καμιά εκατοστή πινακίδες που θα λένε "ΟΔΟΣ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΝΕΚΡΩΝ" και να τις βάλουμε σε όλο το μήκος του δρόμου- καρμανιόλα; Μήπως έτσι συγκινηθεί καμια πολιτική δύναμη στον τόπο μας; Ή ούτε τότε πρόκειται; Τι λέτε;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου