Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Μα, τόσο πολύ πια έχει εθιστεί στην παρακμή και την καταστροφική πορεία αυτός ο τόπος; Μα, τόσο πολύ πια έχει χοντροπετσιαστεί το πολιτικό κατεστημένο του νομού, που απλώς δεν ασχολείται; Χτες σπάσαμε κάθε προηγούμενο ρεκόρ, καθώς δυο άνθρωποι έχασαν
τη ζωή τους σε δυο διαφορετικά τροχαία στον (ο Θεός να τον κάνει) εθνικό δρόμο Πάτρα- Πύργος, ο ένας έξω από τη Βάρδα κι ο άλλος στο ύψος του Κολιρίου, έξω από τον Πύργο.
Πώς έγιναν τα δυστυχήματα; Στη μια περίπτωση, στο Κολίρι, (άκουσον, άκουσον, είναι να τρελλαίνεσαι) ένα όχημα πήγε να κάνει αναστροφή!!!!! μέσα στον "εθνικό" (εδώ γελάνε πικρά) δρόμο, ΠΗΓΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ, λες και βρισκόταν στο οικόπεδο του μπάρμπα του κι έκανε τσαλιμάκια με το αμάξι!!! Και ξέρετε τι όχημα ήταν αυτό; ΝΤΑΛΙΚΑ! Δηλαδή, δεν το χωράει το μυαλό του ανθρώπου, Η ΝΤΑΛΙΚΑ ΠΗΓΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ. Έλεος! Έ-λε-ος!
Σε ποια σοβαρή περιοχή, με ΚΛΕΙΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟ, περνάει από το μυαλό κανενός να κάνει ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ μέσα στη μέση του δρόμου; Φυσικά σε κανέναν, γιατί οι κλειστοί αυτοκινητόδρομοι έχουν ένα διαχωριστικό πάνω από ένα μέτρο, οπότε κάθε τέτοια σκέψη δεν υπάρχει καν. Στον δικό μας, όμως, δρόμο- καρμανιόλα, ο καθένας μπορεί να σκέπτεται ότι με τη νταλίκα του μπορεί να κάνει αναστροφή. Δεν τρέχει τίποτα ρε αδερφέ, έ, κανένας νεκρός το πολύ...
Το δεύτερο δυστύχημα, πώς έγινε; Στις 5.30 το πρωί, αξημέρωτα, έξω από τη Βάρδα, ένα τύπος με μηχανάκι παρέσυρε και σκότωσε έναν άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που διέσχισε τον (γέλια) εθνικό δρόμο Πάτρας- Πύργου. Σα να ήταν στο σοκάκι του σπιτιού του. Εικόνες σαν κι αυτή, να περνά αμέριμνος το δρόμο έχουμε δει όλοι μας χιλιάδες φορές. Ε, μια φορά η στάμνα θα σπάσει, δεν μπορεί.
Δυο νεκροί, λοιπόν, μέσα στην ίδια μέρα, σε δυο διαφορετικά σημεία του δρόμου- καρμανιόλα. Δυο νεκροί, δυο οικογένειες στο πένθος, δυο ακόμα φέρετρα. Αν τα έβαζες το ένα πίσω από το άλλο, τα φέρετρα που γέμισαν επειδή ο δρόμος αυτός βρίσκεται στην κατάσταση που όλοι ξέρουμε, η μακάβρια παρέλαση θα ξεκινούσε από τον Πύργο και θα έφτανε στην Πάτρα. Τέτοιος είναι πια ο δρόμος Πάτρας- Πύργου. Γεμάτος φέρετρα.
ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ. Έλα, μωρέ, ας προσέχανε λιγάκι... Σα να είμαστε στο Πακιστάν. Στο Σουδάν, ξέρω γω; Στη Ζιμπάμπουε, αν κι εκεί αμφιβάλλω ότι έχουν σε τέτοια περιφρόνηση την ανθρώπινη ζωή.
Και κανείς, αγαπητοί μου συντοπίτες, δεν ασχολείται. Κανείς. Σήμερα (όχι αύριο. ΣΗ-ΜΕ-ΡΑ) έπρεπε να έχει οργανωθεί από εκατοντάδες Ηλείους το κλείσιμο του δρόμου- καρμανιόλα, και να μην ανοίξει εάν δεν δημοπρατηθεί και δεν μπει μπροστά η πρώτη μπουλντόζα, για τη μετατροπή του σε πραγματικό κλειστό αυτοκινητόδρομο. Όλοι εκεί- να βγαίνουν βάρδιες, τα τρακτέρ να κλείνουν το δρόμο για να ΣΩΣΟΥΝ ΖΩΕΣ, όχι για να πάρουν επιδοτήσεις. Ο δρόμος αυτός είναι ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Κι εσύ να προσέχεις με το αμάξι σου, ο κύριος με τη νταλίκα γουστάρει να κάνει αναστροφή και σε στέλνει αδιάβαστο. Ξεκινάς για Πάτρα και φτάνεις στον Αχέροντα. Αξίζει; Δεν αξίζει.
Και κανείς δεν ασχολείται. Όσοι επιζούμε, καλώς. Αν σκοτωθούμε, τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή (δηλαδή, ποια ζωή; ο θάνατος να λες).
Αναρωτιέμαι, μερικές φορές, κι εγώ, τι στην ευχή θέλω κι ασχολούμαι. Αν ο κόσμος πεθαίνει κι ουδείς ασχολείται, αναρωτιέμαι αν υπάρχει καμιά ελπίδα...
Άντε. Καλό σαββατοκύριακο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου