Συσκέπτονται, και δυστυχώς δεν σκέπτονται...

Του Διαμαντή Σεϊτανίδη 
Διαβάζω (και δεν πιστεύω στα μάτια μου) απειλές ότι «δεν θα πραγματοποιηθεί η παρέλαση της 25^ης Μαρτίου» στον Πύργο, ή ότι «δεν θα πραγματοποιηθεί η Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας», επειδή τα σκουπίδια πνίγουν την περιοχή! 
 
Κι ο απίθανος υπουργός Εσωτερικών καλεί τους «τοπικούς παράγοντες» σε
μια ακόμα «σύσκεψη» (αμέσως μου ήλθε στο μυαλό το «όποιος συσκέπτεται, δεν σκέπτεται») με ποιο θέμα, νομίζετε; Με θέμα «Απορρίμματα εν όψει της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας».

Αν κατάλαβα καλά, δηλαδή, το πρόβλημα είναι τι εικόνα θα δώσουμε στους ξένους που θα έλθουν για την Αφή, τι εικόνα θα δώσουμε σε όσους έλθουν στον Πύργο για το τριήμερο της 25^ης, κι όχι τι τραβάνε τόσους ατέλειωτους μήνες οι ατυχείς πολίτες που ζουν κι εργάζονται στην πρωτεύουσα του νομού.

Το πρόβλημα είναι η βιτρίνα της περιοχής, όχι η ουσία. Τι εικόνα θα δώσουμε, όχι τι περνάμε. Τέτοια περιφρόνηση από «αιρετούς» σε πολίτες που τους εκλέγουν, δύσκολα θα βρει κανείς.

 Κι ακόμα και σήμερα, Μάρτιο του 2016, κάποιοι δεν ντρέπονται κι ανακοινώνουν «συσκέψεις» όπως δεκάδες- εκατοντάδες άλλες, που έγιναν κι αποτέλεσμα ΔΕΝ έφεραν. Αντί να ανακοινώνουν αποτελέσματα, αυτοί ανακοινώνουν συσκέψεις. Για να «γελάσουνε το πόπολο», ότι τρέχουν και πασχίζουν και συσκέπτονται... Δηλαδή, ό,τι κάνουν επί μήνες, επί χρόνια, χωρίς αποτέλεσμα. Κι εκείνοι συνεχίζουν να «συσκέπτονται», πάντα έχοντας προηγουμένως ενημερώσει τους πολίτες... Τι ντροπή...

Εάν υπήρχε μια στοιχειωδώς σοβαρή ομάδα αξιωματούχων της περιοχής, θα είχε ήδη εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επίλυσης του προβλήματος. Χωρίς ανακοινώσεις, χωρίς ενημερώσεις περί «συσκέψεων». Το σχέδιο θα είχε αναλυτικά τα στάδια από την αρχή ως το τέλος, τις πηγές χρηματοδότησης και τον χρονικό ορίζοντα. Και αφού γινόταν αυτό, μετά θα έβγαιναν στους δρόμους για να ενημερώσουν τους πολίτες και να υπερασπιστούν το σχέδιό τους. Ούτε θα κατηγορούσαν τους «άλλους» για Τριανταφυλλιές και τσουκνίδες, ούτε θα έκλαιγαν πάνω στο χυμένο γάλα. Πολιτικούς έχει ανάγκη η περιοχή, όχι μοιρολογίστρες.

Τίποτα από αυτά δεν έχει γίνει. Ο Πύργος συνεχίζει να αποτελεί έναν σκουπιδότοπο, που προσβάλλει καθημερινά κάθε αξιοπρεπή Πυργιώτη, κάθε αξιοπρεπή Ηλείο, κάθε αξιοπρεπή Έλληνα. Οι κάτοικοι της ιστορικής αυτής πόλης, είναι ακόμα υποχρεωμένοι για να πάνε στις δουλειές τους, για να κυκλοφορήσουν στην πόλη, για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, να κινούνται κυριολεκτικά μέσα στα σκουπίδια, παρέα με ποντίκια και ασθένειες.

Κάθε μέρα που περνάει, όλοι όσοι είχαν υποχρέωση να επιλύσουν το πρόβλημα των σκουπιδιών, απλώς εκφράζουν εμπράκτως την περιφρόνησή τους για κάθε κάτοικο της Ηλείας. Και μόνον όταν χρειαστεί να έλθουν ξένοι, όπως στην Αφή, διοργανώνονται και προκαταβολικά ανακοινώνονται «συσκέψεις αρμοδίων», που σκοπό έχουν –αυτό, πια, το καταλαβαίνει ο καθένας- όχι να λύσουν ένα πρόβλημα που δεν λύνεται σε μέρες ή εβδομάδες, αλλά να καταφέρουν για μια ακόμα φορά να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί.

Τέτοιο χάλι...-