Το Λαογραφικό Μουσείο της Ανδραβίδας, ή η Λίμνη Τσαπαρλή με τους μύθους που τη συνοδεύουν ίσως μπορούν να είναι τα πρώτα αξιοθέατα, τα οποία βλέπει ένας επισκέπτης της Ηλείας που φτάνει στην Ανδραβίδα.
Το Λαογραφικό Μουσείο μετέχει στους εορτασμούς της πολιούχου Αγίας Σοφίας κάθε Σεπτέμβριο. Ωστόσο, ζήτημα αποτελεί η χρηματοδότησή του. Για να γίνει αληθινά αξιοθέατο, πρέπει να πέσουν πολλά χρήματα και παράλληλα, όσα πέφτουν, να γίνονται αντικείμενο χρηστής και σώφρονος διαχείρισης. Είναι προφανές ότι
κανένας Δήμος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτήσει μόνος του μια τέτοια φιλόδοξη προσπάθεια. Η πρότασή μου είναι να ενταχθεί η προσπάθεια στο νέο νόμο περί Συμπράξεως Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, επιτρέποντας σε ιδιωτικά κεφάλαια να αιμοδοτήσουν την πραγματική αναβάθμιση του Λαογραφικού Μουσείου της Ανδραβίδας. Παράλληλα, ίσως υπάρξουν πρόθυμοι χορηγοί να βοηθήσουν την προσπάθεια, ενώ, τέλος, χρήσιμη είναι η ένταξη της ανάπλασης σε κάποιο από τα προγράμματα που χρηματοδοτούνται από το Δ! Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Πιστεύω ότι το νέο Λαογραφικό Μουσείο Ανδραβίδας μπορεί να εγκατασταθεί στο χώρο που σήμερα βρίσκεται το σχολείο της πόλης, μετά βέβαια από την ανέγερση νέου που ήδη έχει αρχίσει.
Από την άλλη, η λίμνη Τσαπαρλή βρίσκεται πίσω από την 117 Πτέρυγα Μάχης και μπορεί επίσης να αξιοποιηθεί τουριστικά. Σήμερα αν δεν κάνω λάθος ανήκει στους κληρονόμους του γιατρού Τσαπαρλή, που ζουν στο Λονδίνο και λόγω αυτού του γεγονότος ο Δήμος δεν μπορεί να την αξιοποιήσει. Το ζήτημα αυτό πρέπει να λυθεί μέσα σε πλαίσιο αμοιβαίας κατανόησης: Από τη μια μεριά ο Δήμος οφείλει να εγγυηθεί ότι η λίμνη θα συνεχίσει να έχει τα περιβαλλοντικά δεδομένα όλων των τελευταίων χρόνων, δηλαδή η τουριστική της αξιοποίηση δεν θα την αλλοιώσει, κι από την άλλη οι κληρονόμοι του γιατρού χρειάζεται να αντιληφθούν ότι το όνομά τους θα γίνει ευρύτερα γνωστό με την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής.
Ο θρύλος της λίμνης λέει ότι ένας παπάς που αλώνιζε εκεί ανήμερα της γιορτής της Παναγιάς Βλαχέρνας, είδε το χωράφι του να βουλιάζει μέσα στη λίμνη με αποτέλεσμα ο ίδιος να πνιγεί. Ο θρύλος προσθέτει ότι ανήμερα της γιορτής της Παναγιάς Βλαχέρνας, ακούγονται φωνές στη λίμνη, τα νερά φουσκώνουν και βγαίνουν ψάρια. Μέχρι σήμερα κανείς δεν κατάφερε να εντοπίσει το βυθό της λίμνης. Ο θρύλος έχει καταγραφεί από τον Ανδρέα Καρκαβίτσα στη συλλογή μυθιστορημάτων του «Παλιές Αγάπες».
Πολιτιστικό απόθεμα, τέλος, συνιστά και ο χώρος του αρχαίου τάφου στο Σταφιδόκαμπο, που πρέπει να αναπλαστεί.
Να μεγαλώσουμε την Ανδραβίδα της ιπποσύνης
Ο Ιππικός Όμιλος και η Ιππική Έκθεση της Ανδραβίδας αποτελούν πρόσθετα όπλα τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής. Πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι η δημιουργία μόνιμων εγκαταστάσεων, στις οποίες θα γίνεται σταθερά μια φορά το χρόνο η Ιππική Έκθεση, όπως σωστά αποφάσισε ο Δήμος Ανδραβίδας ήδη από τον Νοέμβριο του 2005. Να θυμηθούμε ότι η Ιππική Έκθεση ξεκίνησε τη λειτουργία της σχεδόν ένα αιώνα πίσω, το 1928, όταν τότε το ζητούμενο ήταν η αναπαραγωγή αλόγων που θα ήταν κατάλληλα για την αγροτική ζωή των κατοίκων. Σήμερα η Ιππική Έκθεση έχει εντελώς άλλο χαρακτήρα: Ουσιαστικά πρόκειται για ένα θέαμα, που όσο καλύτερα προετοιμασμένο είναι, τόσο περισσότερους οπαδούς θα έχει (και μάλιστα σωρευτικά αν γίνεται κάθε χρόνο) και συνεπώς τόσο περισσότερους νέους επισκέπτες θα δέχεται η Ανδραβίδα κάθε χρονιά.
Η τουριστική αξιοποίηση της ιππικής παράδοσης της περιοχής ίσως επιβάλλει τον διαχωρισμό της Έκθεσης από την Παρέλαση, ώστε μέσα σε ένα χρόνο να έχουμε δυο, όχι μια μεγάλη εκδήλωση με άλογα. Προτείνω, αν υιοθετηθεί αυτή η άποψη, η μεγάλη Ιππική Παρέλαση να ανοίγει την περίοδο του καλοκαιριού (να γίνεται δηλαδή κάθε Μάιο) και η Ιππική Έκθεση να την κλείνει (δηλαδή να γίνεται κάθε Σεπτέμβριο).
Ανδραβίδα κοινωνικά ευαίσθητη
Ο Σύλλογος «Φλόγα της Αγάπης» που διοργανώνει συχνά αιμοδοσίες και λαμπαδηδρομίες, μπορεί στην Ανδραβίδα να συνδυάζει τις σχετικές εκδηλώσεις με διήμερο εκπαιδευτικό πρόγραμμα αιμοδοτών, διοργάνωση εθελοντικής αιμοδοσίας κλπ. Ο Δήμος χρειάζεται να δίνει κάθε δυνατή διευκόλυνση σε τέτοιες αξιέπαινες πρωτοβουλίες, όχι μόνο κατά την περίοδο που αυτές οι πρωτοβουλίες εκδηλώνονται, αλλά και στο ενδιάμεσο διάστημα μεταξύ των εκδηλώσεων, όταν δραστήριοι Σύλλογοι προετοιμάζονται για να οργανώσουν αυτές τις πολύτιμες για την κοινωνική συνοχή εκδηλώσεις.
Η ανάγκη για υποδομές
Ολόκληρη η τεράστια υπόθεση του Αεροδρομίου της Ανδραβίδας υπάγεται στο κεφάλαιο για τις υποδομές της περιοχής. Επειδή το εξαντλήσαμε στην αρχή του κεφαλαίου και στο πρώτο μέρος, στο κεφάλαιο των υποδομών, προχωρούμε στις υπόλοιπες, μικρότερες αλλά αναγκαίες υποδομές. Πρώτη αναφορά είναι η ολοκλήρωση του βιολογικού καθαρισμού, τόσο στα τρία χωριά, όσο και στο χώρο ανέγερσης των Εργατικών Κατοικιών. Το κτίσιμο νέου σχολείου προκύπτει αυτονόητα από όσα περιγράψαμε παραπάνω για τη στέγαση του Λαογραφικού Μουσείου και της Φιλαρμονικής του Δήμου Ανδραβίδας στο σχολείο που μέχρι σήμερα καλύπτει τις ανάγκες των νέων της περιοχής.
Για το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης της Ανδραβίδας, προτείνεται ήδη από τον Ιανουάριο του 2006 η μονοδρόμηση του κεντρικού δρόμου (οδός Αντιστάσεως από τη μια κι οδός Καλτσιώτη από την άλλη). 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου