Η ανάπτυξη της Αμαλιάδας μπορεί και πρέπει να στηριχτεί σε τέσσερις άξονες:
- Την υπέροχη παραλία της,
- το τουριστικό και πολιτιστικό εκτόπισμα της Αρχαίας Ήλιδας,
- την πλήρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων που δίνει η Λίμνη και το Φράγμα του Πηνειού και
- την
πλήρη εξομοίωση της Αμαλιάδας με τα άλλα αστικά κέντρα της Περιφέρειας.
Ας δούμε το καθένα από αυτά αναλυτικά. Μόνο το τρίτο (οι δυνατότητες που δίνει το Φράγμα του Πηνειού) δεν περιλαμβάνεται εδώ, γιατί αναφέρεται σε προηγούμενη ανάρτηση, όπου μιλάμε για τους πυλώνες ανάπτυξης ολόκληρου του Ηλειακού Κάμπου.
Η θάλασσα ξεβράζει χρήματα!
Η πρώτη απόδειξη της πρωτοπορίας σε πολλά ζητήματα των κατοίκων της Αμαλιάδας είναι η αξιοποίηση της Κουρούτας, η οποία υπερβαίνει αντίστοιχες προσπάθειες του Πύργου. Κι όταν λέμε αξιοποίηση, κατ’ αρχάς μιλάμε για την πεζοδρόμηση της παραλίας της Κουρούτας (που ήδη έγινε και όλοι βλέπουν τα αποτελέσματα) σε συνδυασμό με την πεζοδρόμηση του κεντρικού δρόμου και την οριοθέτηση του οικισμού. Πρόκειται για πρωτοβουλίες που μπορούν να κάνουν το επίνειο της Αμαλιάδας πρότυπο τουριστικής αξιοποίησης.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 2005 παραδόθηκε στο ΥΠΕΧΩΔΕ ο φάκελος για την οριοθέτηση του οικισμού. Τρεις εβδομάδες αργότερα κατατέθηκε στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας ο φάκελος για την πεζοδρόμηση. Τον Νοέμβριο του 2005 το Κεντρικό Συμβούλιο Χωροταξίας Οικισμού και Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ γνωμοδότησε ομόφωνα για τους όρους δόμησης στην Κουρούτα και την οριοθέτηση του οικισμού. Ολοκληρώθηκε με αυτό τον τρόπο από την τότε κυβέρνηση το θεσμικό πλαίσιο για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων εκεί. Οι όροι της τοπικής ανάπτυξης ξεκαθαρίστηκαν (δεν ξεχνούμε, βέβαια, τα ΣΧΟΟΑΠ). Η ώρα των επενδύσεων έχει έλθει, αρκεί η τοπική και κεντρική πολιτική εκπροσώπηση της Αμαλιάδας να αναλάβει τις ευθύνες της, πρωταγωνιστώντας σε μια εκστρατεία διαφήμισης της περιοχής. Ήδη τα καταστήματα στην Κουρούτα κρατούν στη μεγάλη τους πλειοψηφία ένα αρκετά υψηλό επίπεδο, αλλά σίγουρα χρειάζεται ολοκληρωμένο σχέδιο τοπικής ανάπτυξης, κι όχι απλώς αδειοδοτήσεις για μαγαζιά της παραλίας, έστω και υψηλού επιπέδου.
Στην Κουρούτα δημιουργήθηκε και το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής. Πρόκειται για μια προσπάθεια ενημέρωσης κυρίως των νέων παιδιών για τους κινδύνους που κρύβουν οι δρόμοι, αν ένας πολίτης δεν γνωρίζει τους κανόνες κίνησης οχημάτων και πεζών. Πρώτη προτεραιότητα του Πάρκου πρέπει να είναι η προσέλκυση σε πρώτη φάση όλων των σχολείων της Ηλείας. Στόχος είναι να σταματήσουν οι εκατόμβες των θυμάτων στο επαρχιακό οδικό δίκτυο.
Ο Δήμαρχος Αμαλιάδας Γιάννης Λυμπέρης δεσμεύτηκε ήδη από το Δεκέμβριο 2005 ότι μετά το πετυχημένο παράδειγμα της Κουρούτας, σειρά παίρνουν το Παλούκι, η Αγία Μαρίνα, η Ροβιάτα και η περιοχή των Σαβαλίων. Αν γίνουν αυτά, τότε η παραλία της Αμαλιάδας θα μετατραπεί σε βασικό παράγοντα ανάπτυξης ολόκληρης της περιοχής. Υπάρχουν όμως στις περιοχές αυτές, κυρίως στα Σαβάλια, ιδιαιτερότητες που όλοι γνωρίζουν και σχεδόν όλοι κάνουν ότι λησμονούν όταν μιλούν για αναπτυξιακά σχέδια. Τι θα γίνει με τα αυθαίρετα της περιοχής; Τι θα γίνει με τις παράγκες των Σαβαλίων; Είναι δυνατόν να σχεδιαστεί σοβαρά η ανάπτυξη της περιοχής χωρίς να ρυθμιστούν αυτά τα ζητήματα; Κι από την άλλη μεριά, είναι δυνατόν να ρυθμιστούν αυτά τα ζητήματα χωρίς συναίνεση, που πρέπει να προέλθει από εξαντλητικό διάλογο; Είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να υπάρξουν συνολικά σε όλο το νομό διαδικασίες δημόσιας διαβούλευσης, που σημαίνει με απλά λόγια τρία πράγματα: Πρώτον, παρουσίαση μιας αρχικής πολιτικής πρότασης, δεύτερον διάλογος με όλους τους πολίτες που αφορά αυτή η πρόταση κι ενσωμάτωση σε αυτήν κάθε τεκμηριωμένης αντιπρότασης και τρίτον συμφωνία με τη μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία των πολιτών στο τελικό σχέδιο πολιτικής πρότασης, δηλαδή στο σχέδιο απόφασης. Επιστρέφουμε τώρα στις προοπτικές που δίνει η παραλία στην ανάπτυξη της Αμαλιάδας.
Η μελέτη για επέκταση του δρόμου της Κουρούτας προς Παλούκι προβλέπει και κατασκευή κάθετης οδού, ασφαλτόστρωση του δρόμου και κατασκευή κόμβου στη συμβολή της παραλιακής με την οδό Αμαλιάδας- Κουρούτας. Η ανάπλαση του αλιευτικού καταφυγίου στο Παλούκι πρέπει να σχεδιαστεί με ιδιαίτερη προσοχή και λαμβάνοντας υπόψη ότι υπάρχουν πολλά υποψήφια μέρη για αλιευτικά καταφύγια: από το Κατάκολο και τη Γλύφα, μέχρι το Παλούκι και τον Άγιο Παντελεήμονα Λεχαινών. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τις μαρίνες από τα αλιευτικά καταφύγια και να αποφασίσουμε πού θα φτιάξουμε τι. Δεν νοείται να αποκαλούμε κάτι «μαρίνα» και να μην έχουμε προνοήσει το ελάχιστο, δηλαδή σταθμό ανεφοδιασμού σκαφών.
Στο Παλούκι γίνονται ήδη δυο επιπλέον δράσεις, που όμως πρέπει να αναμορφωθούν για να βοηθήσουν ουσιαστικά την τουριστική αξιοποίηση της περιοχής:
- Πρώτον, η γιορτή της σαρδέλας, δηλαδή η γιορτή των ψαράδων. Αν συνδυαστεί, λ.χ. με έναν πανελλήνιο διαγωνισμό αλίευσης σαρδέλας, θα πετύχουμε να φέρουμε στην περιοχή τους καλύτερους ψαράδες για να διαγωνιστούν στο ψάρεμα της σαρδέλας, και μαζί με αυτούς θα έλθουν και τα Μέσα Ενημέρωσης που θα καλύψουν το γεγονός, άρα θα διαφημίσουν και την περιοχή.
- Δεύτερον, ο διαγωνισμός δημοτικού τραγουδιού που γίνεται τα τελευταία χρόνια στο Παλούκι. Εάν εδώ σκεφτούμε, για παράδειγμα, την παράλληλη βράβευση ενός μεγάλου του δημοτικού τραγουδιού κάθε φορά (τον πρώτο χρόνο τον Χρόνη Αηδονίδη, τον δεύτερο τη Δόμνα Σαμίου κλπ) και πάλι βοηθούμε να έλθουν και να θαυμάσουν την περιοχή άνθρωποι που χωρίς αυτή την πρωτοβουλία ίσως δεν θα έρχονταν. Προτείνω, μάλιστα, ο διαγωνισμός να γίνει έναν μήνα κοντά στο καλοκαίρι (ίσως Σεπτέμβριο) ώστε η παρουσία τουριστών στο Παλούκι και γενικότερα στα παράλια του Δήμου Αμαλιάδας να επεκταθεί και πέραν του διμήνου Ιούλιος- Αύγουστος.
Κλείνοντας την αναφορά στο Παλούκι, πιστεύω ότι στις μελέτες ανάπτυξης της περιοχής πρέπει να συμπεριληφθεί η αξιοποίηση του δάσους που βρίσκεται ακριβώς από πάνω, τη χρήση του οποίου έχει ο Δήμος Αμαλιάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου