Η πολιτική ελίτ της Ηλείας, χωρίς κανένα σχέδιο για τον τόπο

Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Χίλια δίκια έχει ο Αντώνης Μαυρόπουλος, πρόεδρος των ξενοδόχων δυτικής Ηλείας, που μίλησε για ανυπαρξία σχεδιασμού για την τουριστική προβολή της Ηλείας. Και λίγα είπε. Γιατί, εκτός από ανυπαρξία
προβολής, έχουμε κι ανυπαρξία έργων βελτίωσης των δημοσίων υποδομών, ώστεν ο τόπος μας να γίνει ελκυστικότερος για  τουρίστες με αγοραστική δύναμη.

Δυστυχώς, η πολιτική ελίτ της Ηλείας απέχει από κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού αυτού του τόπου. Το λέω με πόνο ψυχής, γιατί αυτή η πολιτική ελίτ δημιουργήθηκε με τη λαϊκή ψήφο, δεν προέκυψε από... επανάσταση. Κι είναι κρίμα, διακομματικό κρίμα, οι πολιτικοί του τόπου μας να ασχολούνται με αλλότρια κι όχι με τα θέματα της Ηλείας.

Το πιο μελαγχολικό είναι ότι στην Ηλεία δεν παράγεται πολιτική. Σας το λέω εντελώς ειλικρινά, εγώ αριστερός δεν υπήρξα ποτέ μου και δεν είμαι και τώρα, αλλά καθόλου δεν θα με πείραζε να δω σε αυτό τον εγκαταλειμμένο τόπο μια σοβαρή πολιτική προσπάθεια, είτε από τη δεξιά, είτε από το κέντρο, είτε από την αριστερά.

Μια σοβαρή πολιτική προσπάθεια, που να έχει επίκεντρο τον πολίτη της Ηλείας. Να δώ ρε παιδί μου έναν πολιτικό να γυρίζει τα καφενεία των χωριών για να μιλήσει σε όποιους βρει εκεί. Όχι να κάνει κινητοποίηση σε όλο το χωριό και στα γύρω χωριά και στις κοντνές πόλεις, ώστε να φαίνονται "πολλοί' οι θαμώνες οτυ καφενείπου που ήγαν να τον ακούσουν, αυτόν, τον δήθεν "μεγάλο πολιτικό"...

Καημό, σας λέω, το έχω, να δω έναν πολιτικό από όποιον πολιτικό χώρο νάναι, να γυρίζει τα καφενεία για να μιλήσει όχι με τη μάζα, αλλά έστω με ΕΝΑΝ πολίτη που βρίσκεται εκεί, και πίνει τον καφέ του την ώρα που έρχεται ο πολιτικός. Για ΕΝΑΝ πολίτη, αξίζει να πας στο πιο απομακρυσμένο χωριό της Ηλείας, να τον βρεις, να του μιλήσεις, να του εξηγήσεις τι κάνεις για τον τόπο και τι προβλήματα συναντάς. Να τον κάνεις να καταλάβει ότι προσπαθείς και να γίνει υποστηρικτής σου. έστω αυτός, ο ΕΝΑΣ, που θα βρεθεί στο δρόμο σου.

Αλλά, δυστυχώς, αλλιώς πολιτεύεται η ελίτ στην Ηλεία. Μετράει "κουκιά" και για να αυγατίσει, τάζει δεξιά κι αριστερά, ρουσφέτια δύσκολα ή και εντελώς αδύνατα να γίνουν. Μαζεύει κόσμο για να εισπράξει χειροκρότημα κι όχι για να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας. Μαζεύει κόσμο, παναπεί τον κάνει μάζα. Τέρμα πια το πρόσωπο, ο χαρακτήρας, ο ξεχωριστός άνθρωπος. Όλοι μια μάζα. Να χειροκροτάμε και να ψηφίζουμε. Και ως εκεί!

Να σας πω κάτι; Κι αυτό θα ήμουν διατεθειμένος να ανεχτώ, αν στο ενδιάμεσο από δυο μαζώξεις και δυο χειροκροτήματα, αυτοί οι τύποι έφτιαχναν ένα σχέδιο ανάπτυξης του τόπου μας, το συζητούσαν μεταξύ τους και συμφωνούσαν να το προωθούν όποια κυβέρνηση κι αν είναι πάνω. Αν είχαν κάνει έστω αυτό, που στο κάτω- κάτω είναι θεσμική τους ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, θα το ανεχόμουν το πανηγυράκι της "μαζοποίησης" σε πόλεις και χωριά, και τη μετατροπή των πολιτών σε άβουλους χειροκροτητές.


Αλλά, όπως ξέρετε, ούτε αυτό δεν γίνεται. Αντίθετα, ανάμεσα σε δυο κάλπες, οι πολιτικοί της Ηλείας (από ΟΛΟ το πολιτικό φάσμα) κλείνονται στα γραφεία τους, εξαφανίζονται από τους χώρους που ζει και δρα η ηλειακή κοινωνία και μόνο στις παραμονές της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης, τσουπ... ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια μετά τη βροχούλα.

Κι ο πολίτης της Ηλείας, που βλέπει την ίδια συμπεριφορά από πολιτικούς διαφορετικών κομμάτων και χρωμάτων, με την πολιτική απιδευσιά στην οποία το πολιτικό σύστημα τον έχει καταδικάσει επί δεκαετίες, αισθάνεται ανήμπορος να ξεδιαλύνει ποιος από όλους αυτούς θα μπορούσε να λειτουργήσει πραγματικά ευεργετικά για τον τόπο μας.

Εγκλωβισμένος σε ιδεολογήματα, προσωπικές σχέσεις και αδυναμία να εντοπίσει έστω και υποψία πολιτικού σχεδίου ανάπτυξης της Ηλείας, παλινδρομεί ανάμεσα στο φαύλο πολιτικό προσωπικό, που μπορεί να διαφωνεί στα πάντα, αλλά ακολουθεί ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ πολιτική πρακτική, της περιφρόνησης του πολίτη, της πλήρους απαξίωσής του και της "μαζοποίησής" του κάθε παραμονές βουλευτικών εκλογών.

Μαυρίλα...