Δεκαεπτά χρόνια χωρίς το Θανάση Κανελλόπουλο

Συμπληρώνονται σήμερα 17 χρόνια από την ημέρα που έφυγε από κοντά μας ο πολιτικός, φιλόσοφος, οικονομολόγος και ακαδημαϊκός Αθανάσιος Κανελλόπουλος. Ο άνθρωπος που τίμησε την Ηλεία περισσότερο από κάθε άλλον, καθώς αναρριχήθηκε στα ανώτατα κλιμάκια της πολιτικής (όντας αντιπρόεδρος της κυβέρνησης), της πανεπιστημιακής κοινότητας (όντας διαπρεπής καθηγητής πριν και μετά τη χούντα), της προαγωγής ιδεών που θεμελίωσαν τον Ελληνισμό και, φυσικά, που αποτέλεσε σύμβολο του δημοκρατικού κεκτημένου της χώρας μας σε δύσκολες για την Ελλάδα εποχές. Ο Κανελλόπουλος ακολούθησε την καρδιά του κι εντάχθηκε στο ΕΑΜ, ως την αποτελεσματικότερη δύναμη αντίστασης στον κατακτητή. Κι όταν

ξεμπλέξαμε με τον Εμφύλιο, εντάχθηκε στο Κέντρο, κι ο λαός τον ακολούθησε. Το ίδιο συνέβη όταν αποδέχθηκε την πρόταση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και μπήκε στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας. Ο κόσμος τον ακολούθησε. Για προσωπικότητες όπως ο Κανελλόπουλος, δεν ίσχυσε ποτέ το ρητό «όποιος φεύγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος». Ίσως γιατί λύκος, ήταν ο ίδιος.

Ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος, που μας άφησε σαν σήμερα πριν 17 χρόνια, αποτελεί φάρο για όποιον επιθυμεί να εμπλακεί στα δημόσια πράγματα, ειδικά της Ηλείας. Επειδή όμως άλλον Θανάση Κανελλόπουλο δεν έχουμε, καλό είναι να προσπαθούμε να τον μιμηθούμε στην προσφορά, όχι όμως και στην συμπεριφορά. Γιατί εκείνος λειτουργούσε έχοντας επίγνωση του μεγέθους του. Ας τον τιμούμε, αλλά ας μην πολιτεύεται κανείς προσπαθώντας να αντιγράψει το μέγεθος του Κανελλόπουλου. Σήμερα, η Ηλεία είναι στη διατίμηση. Γι αυτό, τιμούμε τη μνήμη του με το να αναγνωρίσουμε το μέγεθός του, όχι με το να προσπαθούμε να το αντιγράψουμε.