Το ζητούμενο είναι μια δίκαιη κατανομή οφελημάτων με τους Αχαιούς

Διάβασα με ευχαρίστηση στον τύπο της Ηλείας ότι οι αυτοδιοικητικοί μας που εξελέγησαν στο περιφερειακό όργανο (ΠΕΔ), μίλησαν για "περιφερειακή συνείδηση". Ελπίζω τώρα αυτά τα ωραία λόγια, να μετατραπούν σε έργα επ' ωφελεία ολόκληρης της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, αλλά και επ' ωφελεία ειδικότερα της
Ηλείας.
Ένα από τα πάγια προβλήματά μας στην Ηλεία, είναι ότι από τη μια μεριά πιστεύουμε ότι όλα τα οφέλη της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος δίνονται στην Αχαϊα κι ειδικότερα στην Πάτρα, κι από την άλλη μεριά δεν διαπραγματευόμαστε, δεν διεκδικούμε, γιατί δεν έχουμε σχέδιο για το νομό. Να ένα παράδειγμα: Ενώ όλοι συμφωνούμε ότι το Κοτύχι είναι ένα από τα ανεκμετάλλευτα όπλα της Ηλείας, θυμάμαι προ καιρού ότι ενώ οι Αχαιοί είχαν σπεύσει να τοποθετήσουν εκπροσώπους τους στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρίας, η τότε Νομαρχία Ηλείας είχε αφήσει τις δικές μας θέσεις στο Συμβούλιο κενές επί πολλούς μήνες.
Συνεπώς χρειαζόμαστε δυο πράγματα: Πρώτον, ένα σχέδιο τοπικής ανάπτυξης, (που ανεξήγητα το ζητάμε από την... Αθήνα) και δεύτερον μια αξιόπιστη διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της Περιφέρειας για την υλοποίησή του. Ανεξήγητα, όλοι μιλάμε για το λιμάνι του Κατακόλου, επί χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να μιλούν, οι Αχαιοί εκσυγχρόνισαν το δικό τους λιμάνι. Πολιτική είναι πράξη, όχι λόγια. Με νέα πρόσωπα που γνωρίζουν και μπορούν αποδεδειγμένα να αλλάξουν την παρακμιακή πορεία του τόπου μας, με νέο ήθος- νέο ύφος- νέα πράξη, μπορεί η Ηλεία να επιστρέψει μετά από δεκαετίες στο δρόμο της ανάπτυξης. Αρκεί να το πιστέψει ο μεγαλύτερος πλούτος αυτού του τόπου: Οι άνθρωποί του.