Ηλεία: Γυρεύοντας το "ανέφικτο"...

Ένας μεγάλος Έλληνας πολιτικός, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, έλεγε σε κάθε ευκαιρία ότι "πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού". Εννοούσε με αυτό, υποθέτω, ότι είναι άσκοπο να οραματίζεσαι πράγματα που δεν γίνονται, κι είναι ένδειξη πολιτικής ανευθυνότητας να τάζεις στους πολίτες ανέφικτα πράγματα, δηλαδή αυτά που δεν γίνονται.

Τα χρόνια πέρασαν, άλλος ηγέτης σαν τον Καραμανλή δεν βγήκε, μίκρυναν οι πολιτικοί μας, μίκρυναν και οι ορίζοντές μας, ως χώρας, ως τόπου... Καθώς περνούσαν τα χρόνια, οι τετραετίες, οι δεκαετίες, όλο και μικρότερος γινόταν ο ορίζοντάς μας, όλο και λιγότερα μας φαίνονταν εφικτά, όλο και συρρικνώνονταν οι
πόθοι μας, τα όνειρά μας, οι συλλογικές μας φιλοδοξίες για το αύριο.

Ρωτήστε πρώτα από όλους τον εαυτό σας, και μετά την ομήγυρη στην οποία κινείστε, την παρέα σας, τον κοινωνικό σας περίγυρο: Τι ελπίζει σήμερα για την Ηλεία; Κυριαρχεί η μοιρολατρεία, η μιζέρια, η απογοήτευση.

Ο νομός μας βαδίζει χωρίς σχέδιο, γιατί κανείς δεν αποδείχτηκε αρκετά ικανός στο να δομήσει ένα σχέδιο και να παλέψει για την υλοποίησή του. Κυρίως κανείς δεν αποδείχτηκε ικανός να εμπνεύσει τους Ηλείους πολίτες, ώστε να ανοίξουμε ξανά τους ορίζοντές μας, να δούμε με άλλο μάτι το αύριο, να σχεδιάσουμε μεγαλόπνοα κι όχι με τη σημερινή μιζέρια κι απογοήτευση. Πρόκειται για έργο ζωής, αναμφίβολα. Αλλά αξίζει τον κόπο.

Ναι, σε καιρούς πνευματικής και πολιτικής ευημερίας, καλό είναι να σκεπτόμαστε ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Αλλά σε καιρούς κρίσης, αδικίας, απογοήτευσης, όπως οι σημερινοί, νομίζω οτι χρειάζεται να βρεθούμε και να εργαστούμε μαζί, όλοι όσοι ΓΥΡΕΥΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΜΙΖΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΑΝΕΦΙΚΤΟ.

Ας δούμε, λοιπόν, πόσοι είναι οι εραστές του ανέφικτου...