Ούτε λέξη; Τι ντροπή!

Ένας αδύναμος, παράλυτος άνθρωπος, που βλέπει τα τρένα με τις ευκαιρίες ανάπτυξης να περνούν μπροστά του και αδυνατεί ακόμα και να σηκώσει το χέρι του για να σταματήσει ένα από αυτά: Αυτό είναι εδώ και πολλά χρόνια η Ηλεία εξαιτίας ενός πολιτικού κατεστημένου που ούτε την αυτοσυντήρησή του δεν είναι ικανό, πλέον, να φροντίσει.

Την ημέρα που η Δικαιοσύνη άρχιζε την εξέταση μαρτύρων για το έγκλημα της υπεξαίρεσης από την Κυβέρνηση Παπανδρέου των 130 εκατομμυρίων ευρώ του πρώην «Ταμείου Μολυβιάτη», στο ελληνικό Κοινοβούλιο συζητιούνταν οι προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης Παπαδήμου. Άλλη κυβέρνηση, άλλες προγραμματικές δηλώσεις, κάπως διαφοροποιημένη πολιτική. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη ευκαιρία, να τεθεί σε πολιτικό επίπεδο το μέγα ζήτημα της επιστροφής των χρημάτων του Ταμείου Μολυβιάτη στις πυρόπληκτες περιοχές. Είχα προτείνει, μάλιστα, να υπάρξει μια συνεννόηση των βουλευτών του νομού μας, ώστε να τεθεί το ζήτημα με την απαραίτητη πολιτική ευρύτητα. Η πρωτοβουλία για μια τέτοια συνεννόηση βάρυνε κατά κύριο λόγο τους βουλευτές Ηλείας του ΠΑΣΟΚ.

Κι όμως. Καμία συνεννόηση, καμία διεκδίκηση, ούτε λέξη για τα χρήματα του Ταμείου Μολυβιάτη στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας Κυβέρνησης.

Η ανικανότητα του πολιτικού κατεστημένου της Ηλείας, έχει πια ξεφύγει από τα όρια της πολιτικής αδυναμίας. Σήμερα, αυτή η ανικανότητα προσβάλλει ευθέως κάθε Ηλείο πολίτη, θίγει την αξιοπρέπεια της Ηλειακής κοινωνίας, είναι ένα αβάσταχτο βάρος πάνω στον ευλογημένο αυτό τόπο.

Οι εκλογές θα είναι για την Ελλάδα μια απάντηση στα όσα τρομακτικά συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Ειδικά για την Ηλεία, θα είναι ένα δημοκρατικό ξέσπασμα, εναντίον του σάπιου πολιτικού κατεστημένου, που έχει καταδικάσει το νομό σε μόνιμη καχεξία. Ως εδώ!