Η Ηλεία δεν χρειάζεται άλλο λαϊκισμό

Στη σημερινή Ελλάδα, τα μισόλογα και το χάιδεμα των αυτιών δεν μπορεί να είναι περιεχόμενο της πολιτικής του αύριο. Αντίθετα: χρειαζόμαστε ΤΩΡΑ ριζοσπαστικό πολιτικό λόγο που να χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια, ρεαλισμό και κυρίως να δίνει προοπτική κι ελπίδα μέσα στη γενική σημερινή μαυρίλα. Οι πολίτες της Ελλάδας, ειδικότερα οι πολίτες της Ηλείας, θεωρώ ότι πρέπει να κλείσουν τα αυτιά στο λαϊκισμό της Αριστεράς και της Δεξιάς, που επενδύουν στην απελπισία, την οργή και την ανασφάλεια του πολίτη, χωρίς να δίνουν απολύτως καμία προοπτική ανάκαμψης της οικονομίας και

Η μεγάλη ευκαιρία της Ηλείας

Το πολιτικό σύστημα καταρρέει, αυτό το ξέρουμε και το βλέπουμε όλοι. Ίσως και να το επιδιώκουμε, κουρασμένοι από αυτά τα 38 χρόνια Μεταπολίτευσης και τις πρακτικές που μας έφεραν ως εδώ. Τρομαγμένοι από τις εξελίξεις, οι πολίτες συνειδητοποιούν ότι για να γλυτώσουν τα χειρότερα, πρέπει να κάνουν μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους, αλλά και στην πολιτική.

Αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία της Ηλείας. Η δική μας μεγάλη ευκαιρία. Να

Οι αμαρτίες του κατεστημένου που συνοδεύουν το Νοσοκομείο Πύργου

Για άλλη μια φορά η Ηλεία έγινε πανελλήνιο θέμα όχι για κάποια διάκρισή της, αλλά για μια ακόμα καταστροφή. Αυτή τη φορά η καταστροφή δεν ήταν μόνο... φυσική, αφού η ανεπάρκεια του τοπικού πολιτικού κατεστημένου έβαλε καθοριστικά το χεράκι της για τα νέα χάλια του νομού. Κορυφαίος εξευτελισμός -πέρα από την τραγικότητα της απώλειας μιας ανθρώπινης ζωής- είναι η πλήρης εκκένωση του Νοσοκομείου Πύργου. Σήμερα η Ηλεία ΔΕΝ εχει ΚΑΜΜΙΑ μονάδα εντατικής θεραπείας, καθώς η

Ντροπή!

Για άλλη μια φορά η Ηλεία βρέθηκε εντελώς απροστάτευτη κι ανέτοιμη, στο έλεος μιας φυσικής καταστροφής, με τίμημα μια ανθρώπινη ζωή στη Βαρβάσαινα, αλλά και απερίγραπτες καταστροφές περιουσιών και δημόσιου πλούτου, με κορυφαία καταστροφή αυτή που έγινε στο νοσοκομείο του Πύργου. Αυτή την ώρα προέχει η βοήθεια με κάθε τρόπο στις πληγείσες περιοχές και στους ανθρώπους που υποφέρουν. Η ώρα των ευθυνών, θα ακολουθήσει αναπόφευκτα. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να μην αναλογιστεί ότι αν τα χρήματα του πρώην Ταμείου Μολυβιάτη είχαν